قسمت 4 پادکست روایت لاین - راز ناپدید شدن پرواز مالزی بازسازی کامل یکی از محتملترین سناریوها
بازسازی مستندگونه یکی از محتملترین سناریوهای پرواز MH370
پرواز MH370 یکی از بزرگترین معماهای تاریخ هوانوردی است؛ پروندهای که سالها پس از ناپدیدشدن هواپیما همچنان محل پرسش، تردید و تحلیلهای بیپایان است.
در این مقاله، بر اساس دادههای واقعی، گزارشهای رسمی و تحلیل کارشناسان برجستهٔ هوانوردی، یک سناریوی ممکن از دقایق و ساعتهای پایانی این پرواز بازسازی میشود؛ سناریویی که با کمترین فرضیات، بیشترین همخوانی را با شواهد موجود دارد.
آغاز پرواز؛ شرایط عادی پیش از حادثه
در دقایق ابتدایی بامداد، بوئینگ 777 خطوط هوایی مالزی از کوالالامپور برخاست. همهچیز عادی بود؛ هواپیما در وضعیت فنی مناسب، آبوهوا پایدار و ترافیک هوایی سبک بود.
خلبانان ارتباطات روتین را برقرار کردند، ارتفاع گرفتند و به سمت مسیر تعیینشده حرکت کردند.
آخرین مکالمهٔ رادیویی و لحظهٔ بحرانی
در نقطهٔ انتقال به فضای ویتنام، خلبان با عبارت مشهور «گود نایت» از کنترل مالزی خداحافظی کرد.
چند ثانیه بعد، واقعهای آغاز شد که مسیر تاریخ هوانوردی را تغییر داد.
خاموش شدن ترانسپاندر و نخستین گام برای ناپدیدشدنترانسپاندر، دستگاهی که موقعیت و ارتفاع هواپیما را برای کنترلرها ارسال میکند، خاموش شد.این اتفاق باعث شد پرواز MH370 از رادارهای ثانویه ناپدید شود.اما همین اقدام، سرنخ مهمی برجای گذاشت: خاموش شدن ناگهانی و دستی، نه یک خاموشی ناشی از نقص فنی.
تلاش برای خاموش کردن رد ارتباطی ACARS قطع سیستم
هواپیمای بوئینگ 777 مجهز به سیستمی به نام ACARS است که اطلاعات فنی و موقعیتی را به مرکز عملیات ایرلاین منتقل میکند.
خاموش کردن آن بدون ارسال «پیام خروج» تنها با قطع مستقیم منبع تغذیه ممکن است—کاری که نیازمند دانش فنی دقیق است.
ورود به بخش تاریک ماجرا؛ فشارزدایی عمدی کابین
بر اساس این سناریو، مهمترین گام بعدی فشارزدایی عمدی کابین بود.
باز شدن شیرهای تخلیهٔ هوا باعث شد فشار داخل کابین ناگهانی کاهش یابد، ماسکها بیفتند و زمان هوشیاری سرنشینان به حدود ۲۰ دقیقه محدود شود.
تلاش بینتیجهٔ کمکخلبان برای ورود به کابین
کمکخلبان که برای آوردن قهوه از کابین خارج شده بود، پس از فشارزدایی تلاش کرد وارد کابین شود، اما سیستم امنیتی در حالت «عدم اجازه» قرار گرفت.
تمام کدها—از جمله کد اضطراری—رد شد و او با وجود داشتن کپسول اکسیژن قابلحمل، موفق نشد ورود کند.
سردرگمی کنترلرها؛ هواپیما در رادارهای اولیه
درحالیکه ویتنام منتظر برقراری ارتباط بود، هواپیما در رادارهای اولیهٔ مالزی و تایلند به صورت یک «هدف ناشناس» دیده میشد.
این نوع رادار فقط موقعیت جسم را نشان میدهد، نه هویت آن را.
همین موضوع باعث شد هر کشور گمان کند هواپیما در اختیار کشور دیگر است.
عبور از فراز مالزی و حرکت به سوی غرب
هواپیما بر فراز پنانگ چرخید و مسیر خود را به سمت غرب ادامه داد.
با کاهش اکسیژن ماسکها، کابین آرام آرام به سکوتی مرگبار فرو رفت، و هواپیما تبدیل شد به یک «تابوت پرنده» که تنها یک نفر در آن هوشیار بود.
نتیجهگیری؛ پروازی که به تاریکی رفت
در این بازسازی، MH370 هواپیمایی بود که:
-
ارتباطات خود را بهصورت دستی و هدفمند قطع کرد
-
از دید رادارهای ثانویه محو شد
-
فشار کابینش بهطور عمدی کاهش یافت
-
مسیرش را بهسمت غرب و سپس جنوب اقیانوس هند تغییر داد
و در نهایت، بدون تماس، بدون هشدار و بدون بازگشت، به دورافتادهترین نقاط اقیانوس هند رفت.
چرا این سناریو اهمیت دارد؟
این بازسازی، ادعا نیست؛ تحلیل است.
نه نتیجهٔ قطعی، بلکه مدلی منطقی که با شواهد موجود همگام است.
تا امروز، پرواز MH370 همچنان یکی از پیچیدهترین رازهای هوانوردی و نقطهٔ تمرکز صدها محقق، مهندس و کارشناس در
سراسر جهان است
اگر میخواهید این داستان را با جزئیات تاریخی، روایت جذاب و زاویهای انسانی دنبال کنید، اپیزود دوم پادکست را از
گوش کنید
نظرات
ارسال یک نظر